Over bloed en geen geweer
Deze week kwam een klein meisje met haar broer, vader en oma in de winkel. Ze wilde oorgaatjes en koos zonder aarzelen de allermooiste uit. Dapper ging ze op de stoel zitten en kletste vrolijk met mij mee, terwijl broerlief teleurgesteld was over het feit dat we geen geweer gebruikte, je geen harde knal hoorde en hij geen oorbel mocht.
“Van mama mag het wel!” probeerde hij nog bij vader, maar helaas… Op mijn vraag of mama thuis was, antwoordde de jongen: “Nee, onze moeder is dood en dat is best verdrietig”. “Ja, beaamde de kleine dappere meid. Soms ben ik heel verdrietig, dan mis ik mama”.
Beide slikte we dapper onze tranen weg en prikte ik het tweede gaatje. Vol trots klom de kleine meid van de stoel en bekeek zichzelf in de spiegel, terwijl haar broer de oorbellen van dichtbij bekeek. Nee geen bloed te zien….